Όταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι . . . [1]

 Γράφει ο Ευθύλογος

Θυμήθηκα αυτό το υπέροχο σύνθημα πριν λίγες μέρες, όταν είδα πως αντιμετωπίστηκαν από τα μέσα ενημέρωσης τα όσα είπε η υφυπουργός Υγείας, κα Σκοπούλη. Θα υπενθυμίσω μέρος της συνέντευξης.
Υφυπουργός Υγείας:  Όλη αυτή η ιστορία προσέγγισης των προβλημάτων  η αποσπασματική και όχι στρατηγική, παρόλο που έχουμε τον μπούσουλα από τους Ευρωπαίους, σημαίνει κάτι.
Δημοσιογράφος:  Τι σημαίνει;
Υφυπουργός Υγείας:  Σημαίνει μπαξίσι.  Και αυτό  υπάρχει παντού στην Ελλάδα.  Αυτό είναι........

καίριο πρόβλημα στην Ελλάδα. [. . .] 

Πρέπει να μιλάμε με νούμερα και με νούμερα δεν μιλάει κανένας στην Ελλάδα.  Με νούμερα δεν μιλάει το Υπουργείο.  Δεν έχουμε στοιχεία . Δεν μπορεί να παίρνεις άλλα στοιχεία από τον έναν οργανισμό άλλα από τον άλλο και να μη συμβαδίζουν πουθενά.  [ . . . ] Εγώ να σας πω, ήρθα εδώ  (σ.σ. στην εκπομπή) διότι δεν έχω τι να κάνω στο Υπουργείο, δεν έχω αρμοδιότητες.  Ενημερώθηκα αλλά δεν έχω ακόμη αρμοδιότητες . . . 
Εδώ τα φεγγάρια της υπόθεσης είναι δυο.

Το ένα είναι το μπαξίσι και το άλλο είναι τα νούμερα.

Κι όμως οι «ερμηνευτές του δημόσιου λόγου» δεν εστίασαν σ’ αυτά το ενδιαφέρον τους αλλά στη φράση «ήρθα εδώ διότι δεν έχω τι να κάνω στο Υπουργείο . . .  δεν έχω αρμοδιότητες».
Σχολίασαν και ανέλυσαν, ξανασχολίασαν και ξαναανέλυσαν, την συγκεκριμένη φράση, ικανοποιώντας έτσι το ψευδεπίγραφο αντιπολιτευτικό τους ταμπεραμέντο αλλά κυρίως κατευθύνοντας αλλού τα μάτια των αφελών, ώστε να μη δουν το φεγγάρι.

Γι αυτό πιστεύω ότι αν εκείνος που επινόησε αυτό το σύνθημα είχε γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, θα το τροποποιούσε ως εξής:
Όταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι, ο αγύρτης κοίταζε αλλού (για να αποπροσανατολίσει τους αφελείς)

Στον τόπο μας φαίνεται πως περισσεύουν και αφελείς και αγύρτες κι έτσι, ακόμη κι αν κάποιος πει κάτι σωστό, ελάχιστοι το προσέχουν.  Οι περισσότεροι είτε δεν καταλαβαίνουν, είτε δεν θέλουν να καταλάβουν. 

Άλλωστε έχουμε και αρκετούς «επικεφαλής» οργανισμών, υπουργείων, σωματείων κλπ που όταν έρχεται στο φως κάποιο «μπαξίσι» βγαίνουν θρασύτατα και κάνουν δηλώσεις του τύπου: 

«Οι ελάχιστοι επίορκοι θα τιμωρηθούν παραδειγματικά».

Δυστυχώς δεν βρέθηκε κανένας (ακόμη) να τσακώσει έναν από τους «επικεφαλής» από το λαιμό και να του πει:

Ποιοι ελάχιστοι επίορκοι ρε ζώον;  

Πήγες ποτέ σε δημόσιο νοσοκομείο να ρωτήσεις τους χειρουργημένους ασθενείς τι φακελάκι έδωσαν; Σε κάθε 10 χειρουργημένους οι εννιά δώσανε από το υστέρημά τους και ο 10^ος θα χειρουργηθεί τελευταίος γιατί θα προκύπτουν όλο «έκτακτα».

Ρώτησες να μάθεις τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν κάποιοι υπάλληλοι στις πολεοδομίες και στις εφορίες;

Δεν ξέρεις τίποτε για τα αυθαίρετα κτίσματα που σε κάποιες περιοχές είναι περισσότερα από τα νόμιμα; Και όλα ηλεκτροδοτημένα!

Δεν άκουσες τίποτε για τα χιλιάδες διπλώματα οδήγησης που τα εμπορεύονταν κάποιοι, με τις ευλογίες του μηχανολογικού;

Δεν σου είπε κανένας τίποτε για τα σκάνδαλα της τοπικής αυτοδιοίκησης;

Δεν έμαθες ποτέ για δίκες μαϊμού,  για αδικαιολόγητες αναβολές, για δίκες που γίνονται όταν βρεθούν οι «κατάλληλοι δικαστές» για εγκληματίες που «αφέθησαν ελεύθεροι» ενώ θα έπρεπε να έχουν εκτελεστεί από χρόνια;

Οι «ελάχιστοι επίορκοι» τα έκαναν όλα αυτά;

Είσαι τόσο ηλίθιος που ακόμη δεν κατάλαβες ότι οι νόμιμοι στην Ελλάδα δεν είναι απλά μειοψηφία αλλά «είδος υπό εξαφάνιση» και θα έπρεπε να προστατεύονται σε ειδικό πάρκο; 

Όχι! Δεν είσαι ηλίθιος! Είσαι πανέξυπνος, επικίνδυνα έξυπνος και καταλαβαίνεις ότι αν παραδεχθείς την πραγματικότητα, και ζητήσεις κράτος δικαίου, ο πρώτος που πρέπει να κρεμαστεί είσαι εσύ και το σινάφι σου, που σας εμπιστεύτηκε τις τύχες του ο Ελληνικός Λαός κι εσείς τον εμπαίζετε, τον διαφθείρετε  και τον ληστεύετε.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Και πάμε στο δεύτερο  . . . φεγγάρι, στα νούμερα.

Πρέπει να μιλάμε με νούμερα και με νούμερα δεν μιλάει κανένας στην Ελλάδα.

Βέβαια δεν μιλάει κανένας με νούμερα, για δυο λόγους.

Γιατί  τα νούμερα  λένε αλήθεια και η αλήθεια αποκρύπτεται επιμελώς από όλους τους αρμόδιους αγύρτες στην Ελλάδα αλλά και γιατί τα νούμερα προϋποθέτουν ένα ελάχιστο επίπεδο νοημοσύνης που δεν διαθέτουν αρκετοί από αυτούς που κατά κανόνα αναλαμβάνουν υπεύθυνες θέσεις σ’ αυτή τη χώρα.

Αν μιλούσαμε με νούμερα, θα ήξεραν όλοι πόσο ήταν το δημόσιο χρέος και δεν θα τολμούσε κανένας πολιτικάντης να κομπάζει ότι «θωράκισε την οικονομία», ούτε να αυτοϊκανοποιείται ισχυριζόμενος ότι «εμείς δημιουργήσαμε ισχυρή Ελλάδα». Αναρωτιέμαι που κρύφτηκαν όλοι αυτοί οι πολιτικοί γυμνοσάλιαγκες  του παρελθόντος που μας παραμύθιαζαν πως «η Ελλάδα δεν είναι Ψωροκώσταινα». Γιατί δεν βγαίνει κανένας να μας το πει και τώρα;

Αν μιλούσαμε με νούμερα, ο κάθε φτωχός Έλληνας θα ήξερε ακριβώς πόσα τσεπώνουν οι πρόεδροι, και οι διευθύνοντες σύμβουλοι των ΔΕΚΟ [2], πόσα ενθυλακώνουν οι αχόρταγοι διάκονοι της τυφλής Δικαιοσύνης[3] καθώς και πόσα βουτάνε οι θεματοφύλακες της αναιμικής μας δημοκρατίας και οι παρατρεχάμενοί τους.

Αν μιλούσαμε με νούμερα, θα ξέραμε ότι για κάθε Έλληνα που πεινάει υπάρχουν άλλοι δυο, ένας που κάνει δίαιτα γιατί παραπάχυνε κι ένας που τρέχει στα γυμναστήρια για να αδυνατήσει. (Τουλάχιστον αν έσκαβαν για να κάψουν τις περιττές θερμίδες, θα είχαν βρει από χρόνια πετρέλαιο και θα είχαμε λύσει το ενεργειακό ).

Αν μιλούσαμε με νούμερα, δεν θα τολμούσε κανένα συνδικαλιστικό καθίκι να ξεσηκώνει υψηλόμισθους αργόμισθους, να ζητούν περισσότερα.

Αν μιλούσαμε με νούμερα, θα ήταν υποχρεωμένος ο κάθε μαλάκας εργατοπατέρας που απαιτεί προκλητικά ποσά, να μας λέει πόσο είναι το συνολικό κόστος των απαιτήσεών του και που θα βρεθούν τα χρήματα.

Αν μιλούσαμε με νούμερα, δεν θα άφηναν οι δημότες τον κάθε βλαχοδήμαρχο να χρεώνει το δημοτικό ταμείο με έργα βιτρίνας, ούτε να κλέβει ασυστόλως ούτε να διορίζει κατά βούληση για ψηφοθηρικούς λόγους.    

Αν μιλούσαμε με νούμερα, θα ξέραμε ακριβώς πόσα εκατομμύρια ευρώ μας στοιχίζει η σπατάλη και η διαφθορά στο χώρο της υγείας, της παιδείας, της στέγης, της άμυνας, της κοινωνικής πρόνοιας κλπ.

Αν μιλούσαμε με νούμερα κι αν οι αδαείς και ηλίθιες διοικήσεις των ταμείων[4] καταλάβαιναν από νούμερα, τα ταμεία δεν θα έφταναν στο σημερινό χάλι.

Αν μιλούσαμε με νούμερα, κι αν οι αρμόδιοι βλάκες καταλάβαιναν από νούμερα, το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου θα είχε διαλευκανθεί πλήρως από την πρώτη στιγμή και οι υπεύθυνοι θα σάπιζαν στη φυλακή. [5]

Αυτά τα νούμερα (και άλλα πολλά) όχι μόνο έπρεπε να τα λέμε αλλά να βρεθεί τρόπος να τα μαθαίνουν όλοι. Θα μπορούσε π.χ. να εκδίδει η Τράπεζα της Ελλάδας κατά διαστήματα, έναν πίνακα με το δημόσιο χρέος, το κατά κεφαλήν κόστος υγείας κλπ, κλπ  όλων των χωρών της Ευρωζώνης.  Θα μπορούσαν να ανακοινώνονται υποχρεωτικά τα νούμερα από τα ΜΜΕ. Θα μπορούσαν να γράφονται σταδιακά στους λογαριασμούς ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ και το καλλίτερο όλων θα ήταν να γράφονται στα σχολικά βιβλία! Μάλλον είναι πιο σημαντικό να ξέρει ο κάθε έφηβος  με νούμερα πόσα χρωστάει, ποιος του τα πήρε, πόσο σωστά αποδίδεται η δικαιοσύνη στη χώρα – λίκνο της διαφθοράς, πόσο . . .  ωφελήθηκε η Ελλάδα από το Υπουργείο Ανάπτυξης κλπ κλπ, παρά να ξέρει τον πληθυσμό της Τανζανίας π.χ.

Ξέρω πως ακούγονται γραφικά τα παραπάνω, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να μην ξαναεμφανιστούν  τσοπαναραίοι και κατσαπλιάδες οι οποίοι ελέω κόμματος μεταμορφώνονται σε συνδικαλιστές, αναλαμβάνουν σταδιακά υπεύθυνες θέσεις (κοινωνικά μόρια γαρ) εγκληματούν ως ταγοί του ελληνικού λαού και ισχυρίζονται εκ των υστέρων ότι δεν ήξεραν.   

 

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

 

[1] Όταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι ο ηλίθιος κοίταζε το δάχτυλο.
Ένα από τα πολλά ωραία συνθήματα του «Γαλλικού Μάη» (1968)

[2]  Κάθε τέτοιος εγκάθετος αμείβεται με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ το χρόνο, τα οποία είναι πολύ πιθανό να τα μοιράζεται με τους πολιτικούς που τους εγκατέστησαν. (Στην Ελλάδα ζούμε! Για τα πάντα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι)

[3] Είναι απορίας άξιον πως δεν ζήτησαν ακόμη επίδομα τυφλότητας με το αιτιολογικό ότι υπηρετούν τυφλή θεά. Λέτε να τους βάζω ιδέες;

[4] Αδαείς τις χαρακτήρισε ο «μέγας θωρακιστής της οικονομίας» κος Αλογοσκούφης. Η κατάντια των ταμείων δεν δείχνει μόνον πλήρη άγνοια αλλά και απόλυτη ηλιθιότητα ή πρωτοφανή αγυρτεία.

[5]  Και δεν εννοώ φυλακή με πισίνα, αλλά φυλακή  - εργοτάξιο όπου οι εγκληματίες θα εργάζονται υποχρεωτικά μέχρι να εξοφλήσουν τουλάχιστον στο διπλάσιο το ποσόν της οικονομικής ζημιάς που προξένησαν. (αρκεί να μην υπάρχει ενδεχόμενο δικαστικής πλάνης) Σκληρή και απάνθρωπη άποψη; Συμφωνώ, αλλά αφού στην Ελλάδα δεν μπορούμε να έχουμε κοινωνία ηθικών πολιτών, ας έχουμε τουλάχιστον κοινωνία τρομοκρατημένων εγκληματιών. Μέχρι να γίνει αυτό, οι νομοταγείς θα υποφέρουν και τα καθάρματα θα απολαμβάνουν ζωή χαρισάμενη. Με την ανοχή μας. Μόνον ο φόβος συνετίζει τους ενσυνείδητους εγκληματίες. . . .

Ευθύλογος
vacon28@gmail.com